Historia Manuki
Manuka – podstawy
Miód Manuka otrzymywany jest z nektaru drzewa Leptospermum scoparium, czyli jak nazywają je Maorysi – drzewa Manuka – które pochodzi z Nowej Zelandii.
Tym, co wyróżnia miód Manuka, jest jego unikalny skład, w którym znajdują się związki antybakteryjne i przeciwdrobnoustrojowe. Najbardziej rozpoznawalnym związkiem występującym w miodzie Manuka jest metyloglioksal (MGO). Ta siła antybakteryjna i przeciwdrobnoustrojowa sprawia, że miód Manuka jest wszechstronnym naturalnym lekarstwem na różne dolegliwości. Można go stosować w leczeniu chorób skóry, ran, problemów trawiennych oraz przeziębienia i grypy.
Nauka
Miód naturalnie zawiera nadtlenek wodoru, dzięki czemu ma właściwości antybakteryjne. Jednakże efekt ten szybko maleje wraz z upływem czasu lub pod wpływem ciepła. Na przykład, chociaż świeży miód z ula może pomóc w gojeniu ran, miód kupowany w sklepie często traci swoje działanie antybakteryjne.
W latach 80. profesor Peter Molan z Uniwersytetu Waikato odkrył, że miód Manuka zachowuje swoje właściwości antybakteryjne nawet po spadku poziomu nadtlenku wodoru. Nazwał tę wyjątkową właściwość „aktywnością nienadtlenkową” (NPA), co stało się pierwszym systemem klasyfikacji miodu Manuka i zainspirowało system UMF™.
W 2006 roku naukowcy z uniwersytetów w Waikato i Dreźnie zidentyfikowali metyloglioksal (MGO) jako związek zapewniający dodatkowe działanie antybakteryjne Manuki.
MPI, NPA, MGO i UMF™
W 2015 roku Ministerstwo Przemysłu Podstawowego Nowej Zelandii (MPI) rozpoczęło prace nad testem mającym na celu zdefiniowanie miodu Manuka. Do 2018 roku wprowadzili test składający się z 5 markerów (cztery markery chemiczne i test DNA) w celu weryfikacji miodu Manuka, zapewniając, że cały miód Manuka pakowany w Nowej Zelandii spełnia ten standard. Dało to konsumentom pewność co do jego autentyczności.
Przed 2018 rokiem stowarzyszenie UMF™ przeprowadziło badania i zidentyfikowało marker zwany leptosperyną, występujący w dużych ilościach w miodzie Manuka. Jednak zamiast tego rząd Nowej Zelandii zdecydował się na test 5-markowy. Zmiany w testowaniu zabraniały również stosowania w marketingu systemów oceniania, takich jak aktywność niebędąca nadtlenkiem (NPA), ponieważ słowo „aktywność” nie jest dozwolone. W rezultacie system oceniania UMF™ musiał zostać dostosowany.
Tymczasem MGO pozostaje akceptowalną metodą klasyfikacji, ponieważ mierzy poziom metyloglioksalu (mg/kg), zapewniając wyraźny wskaźnik siły antybakteryjnej. Obecnie większość krajów uznaje MGO za najlepszą miarę siły działania miodu Manuka.
Oś czasu – Miód Manuka w Nowej Zelandii
Tradycyjna medycyna maoryska
1200
Zastosowanie miodu Manuka do gojenia ran ma swoje korzenie w tradycyjnej medycynie Maorysów w Nowej Zelandii.
Maorysi stosowali zmiażdżone liście Manuka lub okłady do leczenia ran, oparzeń i infekcji. Używali także tej rośliny do sporządzania herbat i inhalacji parowych, aby złagodzić problemy oddechowe i trawienne, żuli korę w przypadku biegunki, a liście i korę używali do kąpieli, aby złagodzić podrażnienia skóry.
Doktor Peter Molan odkrywa wyjątkowe właściwości antybakteryjne Manuki
1988
Doktor Peter Molan – „ojciec chrzestny miodu Manuka” – odkrył, że miód Manuka zachowuje silne działanie przeciwbakteryjne nawet po rozpadzie nadtlenku wodoru, który jest głównym środkiem przeciwbakteryjnym występującym w większości rodzajów miodu. Ta wyjątkowa właściwość została początkowo nazwana „aktywnością nienadtlenkową” (NPA).
Profesor Thomas Henle odkrywa metyloglioksal (MGO)
2006
W 2006 roku profesor Thomas Henle z Politechniki w Dreźnie zidentyfikował metyloglioksal (MGO) jako kluczowy związek odpowiedzialny za wyjątkowe właściwości bioaktywne miodu Manuka. Wykazał, że poziom MGO bezpośrednio koreluje z działaniem antybakteryjnym miodu i jego ogólną jakością.
Profesor Henle podkreślił, że badanie na obecność MGO stanowi wiarygodną, naukową i ilościową metodę oceny bioaktywności i autentyczności miodu Manuka. Jego badania wykazały, że MGO jest wyznacznikiem wysokiej jakości naturalnych właściwości bioaktywnych, unikalnych dla miodu Manuka.
Manuka zatwierdzona przez FDA do leczenia ran
2007
Miód Manuka zaczął otrzymywać wstępne zezwolenie FDA do stosowania w opatrunkach na rany w 2007 roku. Od tego czasu zatwierdzono dodatkowe produkty Manuka zawierające aktywny miód Manuka, takie jak opatrunki hydrożelowe i opatrunki żelowe, co jeszcze bardziej umacnia jego rolę w leczeniu ran.
Opatrunki te stosowane są na różnego rodzaju rany, w tym na owrzodzenia stopy cukrzycowej, odleżyny i rany chirurgiczne, ze względu na ich właściwości antybakteryjne i gojące.
Rząd Nowej Zelandii wprowadza naukową definicję prawdziwego miodu Manuka
2017
W 2017 r. rząd Nowej Zelandii wprowadził rygorystyczne przepisy dotyczące produkcji i etykietowania nowozelandzkiego miodu Manuka.
Cały miód Manuka pakowany na eksport musi zostać przetestowany przez laboratoria certyfikowane przez Ministerstwo Przemysłu Podstawowego (MPI), aby upewnić się, że to naprawdę miód Manuka. Wprowadzono to, aby chronić branżę z siedzibą w Nowej Zelandii przed wprowadzaniem w błąd przez nieuczciwych zagranicznych firm pakujących.
Gwarantuje to, że cały miód Manuka pakowany do słoików detalicznych w Nowej Zelandii jest naprawdę legalnym miodem Manuka
Polecana kolekcja
Wszystkie produkty
