Geschiedenis van Manuka
Manuka - De basis
Manuka-honing is afgeleid van de nectar van de Leptospermum scopariumboom, of zoals de Māori hem noemden - de Manuka-boom - die afkomstig is uit Nieuw-Zeeland.
Wat Manuka-honing onderscheidt, is de unieke samenstelling, die antibacteriële en antimicrobiële stoffen bevat. De meest herkenbare stof in Manuka-honing is methylglyoxal (MGO). Deze antibacteriële en antimicrobiële kracht maakt Manukahoning een veelzijdig natuurlijk middel tegen diverse kwalen. Het kan worden gebruikt voor de behandeling van huidaandoeningen, wonden, spijsverteringsproblemen, verkoudheid en griep.
De wetenschap
Honing bevat van nature waterstofperoxide, waardoor het antibacteriële eigenschappen heeft. Dit effect neemt echter snel af na verloop van tijd of bij blootstelling aan hitte. Terwijl verse honing uit een bijenkorf bijvoorbeeld wonden kan helpen genezen, verliest honing uit de winkel vaak zijn antibacteriële werking.
In de jaren tachtig ontdekte professor Peter Molan van Waikato University dat Manukahoning zijn antibacteriële kracht behield, zelfs nadat het waterstofperoxidegehalte daalde. Hij noemde deze unieke eigenschap ‘Non-Peroxide Activity’ (NPA), wat het eerste beoordelingssysteem voor Manuka-honing werd en de inspiratiebron was voor het UMF™-systeem.
In 2006 identificeerden wetenschappers van de universiteiten van Waikato en Dresden methylglyoxal (MGO) als de stof achter de toegevoegde antibacteriële kracht van Manuka.
MPI, NPA, MGO en UMF™
In 2015 begon het Nieuw-Zeelandse Ministerie van Primaire Industrie (MPI) met het ontwikkelen van een test om Manuka-honing te definiëren. In 2018 introduceerden ze een test met 5 markers (vier chemische markers en een DNA-test) om Manuka-honing te verifiëren, zodat alle in Nieuw-Zeeland verpakte Manuka-honing aan deze norm voldeed. Dit gaf consumenten vertrouwen in de authenticiteit ervan.
Vóór 2018 voerde de UMF™-vereniging onderzoek uit en identificeerde een marker genaamd Leptosperin, die in hoge concentraties voorkomt in Manuka-honing. De Nieuw-Zeelandse regering koos echter voor de 5-marker-test. Het testen van wijzigingen verbiedt ook het gebruik van beoordelingssystemen zoals Non-Peroxide Activity (NPA) in marketing, omdat het woord 'Activiteit' niet is toegestaan. Als gevolg hiervan moest het UMF™-beoordelingssysteem worden aangepast.
Ondertussen bleef MGO een aanvaardbare beoordelingsmethode, omdat het de methylglyoxal-niveaus (mg/kg) meet, wat een duidelijke indicator oplevert voor de antibacteriële sterkte. Tegenwoordig erkennen de meeste landen MGO als de beste maatstaf voor de potentie van Manuka-honing.
Tijdlijn - Manukahoning in NZ
Traditionele Maori-geneeskunde
1200's
Het gebruik van Manuka-honing voor wondgenezing heeft wortels in de traditionele Maori-geneeskunde in Nieuw-Zeeland.
De Maori gebruikten gemalen Manuka-bladeren of kompressen voor de behandeling van wonden, brandwonden en infecties. Ze gebruikten de plant ook voor thee en stoominhalatie om ademhalings- en spijsverteringsproblemen te verlichten, kauwden op de schors tegen diarree en gebruikten de bladeren en schors in baden om huidirritaties te verzachten.
Dr. Peter Molan ontdekt de unieke antibacteriële eigenschappen van Manuka
1988
Dr. Peter Molan - de 'peetvader van Manuka-honing' - ontdekte dat Manuka-honing krachtige antibacteriële activiteit behield, zelfs na de afbraak van waterstofperoxide, het belangrijkste antibacteriële middel in de meeste soorten honing. Deze unieke eigenschap werd aanvankelijk ‘Non-Peroxide Activity’ (NPA) genoemd.
Professor Thomas Henle ontdekt Methylglyoxal (MGO)
2006
In 2006 identificeerde professor Thomas Henle van de Technische Universiteit van Dresden methylglyoxal (MGO) als de belangrijkste verbinding die verantwoordelijk is voor de unieke bioactieve eigenschappen van Manukahoning. Hij toonde aan dat MGO-niveaus direct correleren met de antibacteriële potentie en de algehele kwaliteit van de honing.
Professor Henle benadrukte dat het testen op MGO een betrouwbare, wetenschappelijke en kwantitatieve methode biedt om de bioactiviteit en authenticiteit van Manukahoning te beoordelen. Zijn onderzoek benadrukte dat MGO een bepalende marker is voor de hoogwaardige, natuurlijke bioactieve eigenschappen die uniek zijn voor Manuka-honing.
Manuka goedgekeurd voor wondgenezing door de FDA
2007
Manuka-honing kreeg in 2007 de eerste goedkeuring van de FDA voor gebruik in wondverbanden. Sindsdien zijn aanvullende Manuka-producten met actieve Manuka-honing goedgekeurd, zoals hydrogelverbanden en gelverbanden, waardoor de rol ervan in de wondverzorging verder wordt versterkt.
Deze verbanden worden gebruikt voor verschillende wonden, waaronder diabetische voetzweren, decubituswonden en chirurgische wonden, vanwege hun antibacteriële en helende eigenschappen
De Nieuw-Zeelandse regering introduceert een wetenschappelijke definitie voor de regulering van echte Manuka-honing
2017
In 2017 heeft de Nieuw-Zeelandse regering strikte regels ingevoerd rond de productie en etikettering van Nieuw-Zeelandse Manukahoning.
Alle Manuka-honing die voor de export wordt verpakt, moet worden getest door laboratoria die zijn gecertificeerd door het Ministerie van Primaire Industrie (MPI) om er zeker van te zijn dat het echt Manuka-honing is. Dit is ingevoerd om te voorkomen dat de in Nieuw-Zeeland gevestigde industrie verkeerd wordt voorgesteld door oneerlijke overzeese verpakkers.
Dit zorgt ervoor dat alle Manuka-honing die in Nieuw-Zeeland in potten wordt verpakt, echt legitieme Manuka-honing is
Uitgelichte collectie
Alle producten
