PET ialah bentuk plastik yang sangat selamat untuk makanan, kerana sifat penghijrahannya yang sangat rendah - ini bermakna PET pada dasarnya tidak aktif secara kimia dan biologi pada suhu yang boleh didiami - sehingga 60 °C

PET tidak mula memancarkan sebarang potensi ketidakstabilan sehingga terdedah kepada suhu melebihi 100 °C / 212 °F

Kajian saintifik yang paling komprehensif mengenai ketoksikan bahan kimia yang terdapat dalam produk plastik setakat ini, telah dijalankan pada 2019, oleh L Zimmerman et al. di Universiti Goethe Frankfurt

Dalam ujian yang meluas ini, PET telah menunjukkan faktor-faktor berikut

• Tidak menunjukkan sebarang ketoksikan asas
• Tidak mempamerkan induksi tekanan oksidatif
• Tidak menunjukkan aktiviti Estrogenik atau Anti Androgenik iaitu tiada gangguan endokrin
• Tidak menunjukkan sitotoksisiti

Di bawah ialah ringkasan visual terbaik bagi penemuan penyelidikan. Pada asasnya lebih hijau lebih baik.

Seperti yang anda lihat, plastik PET mendapat markah tertinggi setakat ini, dengan sampel 1 (botol PET) dan sampel 2 (periuk Yoghurt) mendapat markah tertinggi. Periuk madu kami adalah sama dengan ini dari segi proses, gred dan campuran.

Sebenarnya kedua-dua lajur ini mendapat markah yang sama dengan sampel kawalan (C)

Rajah 4. Tandatangan toksikologi dan kimia plastik berdasarkan keputusan semua bioassay dan data GC-QTOF-MS

Gambaran keseluruhan PET dalam Kajian

Polietilena tereftalat (PET) biasanya digunakan untuk bekas makanan dan minuman, seperti botol air dan cawan yogurt. Dalam kajian ini, PET telah dianalisis bersama tujuh polimer lain untuk menanda aras ketoksikan dan komposisi kimianya. PET secara konsisten muncul sebagai polimer paling selamat, tidak menunjukkan ketoksikan dalam bioassay yang digunakan.

Penemuan mengenai PET

Profil toksikologi :

Ketoksikan Garis Dasar : Tiada satu pun daripada sampel PET menunjukkan ketoksikan garis dasar, seperti yang dinilai oleh ujian Microtox, yang mengukur perencatan bioluminesensi Aliivibrio fischeri . Ketiadaan ini menunjukkan bahawa PET tidak mengeluarkan bahan kimia yang menyebabkan ketoksikan tidak spesifik.

Tekanan Oksidatif : PET mempunyai aktiviti minimum dalam ujian AREc32, yang menilai induksi tekanan oksidatif melalui laluan Nrf2-ARE.

Aktiviti Endokrin : Ekstrak PET tidak menunjukkan aktiviti estrogenik atau antiandrogenik, tidak seperti polimer lain yang mencetuskan kesan ini. Ini menunjukkan PET tidak mencairkan bahan kimia yang mengganggu endokrin.

Sitotoksisiti : Sampel PET tidak menunjukkan kesan sitotoksik, sama ada dalam sel manusia atau yis, mengukuhkan lagi profil ketoksikan rendahnya.

Komposisi kimia :

Sampel PET mengandungi bilangan ciri kimia yang dikesan paling rendah antara semua polimer, dengan maksimum lima ciri bagi setiap sampel dalam analisis GC-QTOF-MS.

Kelimpahan kimia (jumlah kawasan puncak) PET juga jauh lebih rendah daripada polimer lain.

Perbandingan dengan Plastik Lain

HDPE - Polimer berisiko rendah :

PET dan polietilena berketumpatan tinggi (HDPE) mempamerkan ketoksikan paling rendah merentas semua ujian. HDPE, seperti PET, menunjukkan ketoksikan asas yang minimum dan tiada aktiviti endokrin, menjadikannya satu lagi pilihan yang lebih selamat di kalangan polimer yang diuji.

Kekurangan induksi tekanan oksidatif PET juga serupa dengan HDPE, mengukuhkan kedudukannya sebagai bahan berisiko rendah

Polimer Ketoksikan Pertengahan :

Polipropilena (PP), dan polistirena (PS) menunjukkan ketoksikan berubah-ubah bergantung kepada produk tertentu. Sesetengah item daripada polimer ini mencetuskan ketoksikan asas atau aktiviti endokrin, manakala yang lain tidak toksik, menunjukkan bahawa keselamatannya bergantung pada bahan tambahan kimia khusus yang digunakan dalam pengeluaran.

Polimer Toksik :

Polivinil Klorida (PVC) : PVC ialah polimer paling toksik, dengan semua sampel menunjukkan ketoksikan asas yang tinggi dan aktiviti endokrin. Bahan kimia berbahaya yang dilarutkan PVC seperti phthalates dan kalis api, yang dikenali sebagai pengganggu endokrin.

Poliuretana (PUR) : Sama seperti PVC, PUR menyebabkan ketoksikan kuat dalam kebanyakan ujian, terutamanya ketoksikan asas dan aktiviti antiandrogenik. Ia juga mempunyai profil kimia yang kompleks dengan kelimpahan dan kepelbagaian kimia yang tinggi.

Asid Polilaktik (PLA) : Walaupun merupakan bioplastik yang dipasarkan sebagai alternatif mesra alam, sampel PLA mempamerkan ketoksikan asas yang tinggi. Ini mencabar persepsi keselamatannya berbanding plastik tradisional

Implikasi Penemuan PET

Kelebihan PET :

Ketoksikan rendah PET merentasi pelbagai titik akhir menunjukkan bahawa ia mungkin salah satu bahan paling selamat untuk aplikasi seperti pembungkusan makanan dan minuman.

Kerumitan kimianya yang rendah, dengan beberapa bahan tambahan berbahaya yang dikenal pasti atau bahan tidak ditambah secara sengaja (NIAS), menyokong lagi keselamatannya.

Perbandingan dengan Bioplastik :

Profil keselamatan PET adalah lebih baik daripada PLA, bioplastik yang sering dilihat sebagai alternatif yang mampan. Ketoksikan asas PLA dan profil yang lebih kompleks secara kimia menunjukkan bahawa ia mungkin tidak lebih selamat daripada plastik tradisional.

Kesimpulan

Kajian itu menyerlahkan PET sebagai pilihan utama untuk aplikasi plastik yang lebih selamat kerana ketoksikannya yang rendah dan kesederhanaan kimia. Sebagai perbandingan, PVC dan PUR menunjukkan ketoksikan yang ketara merentasi pelbagai titik akhir, manakala LDPE, PP, dan PS mempamerkan keputusan berubah-ubah bergantung pada produk tertentu. Penemuan ini menunjukkan bahawa jenis polimer, digabungkan dengan komposisi bahan tambahan, sangat mempengaruhi keselamatan plastik. PET, bersama-sama dengan HDPE, menetapkan penanda aras untuk bahan plastik berisiko rendah.